Ogólna charakterystyka województwa świętokrzyskiego

Województwo Świętokrzyskie, powstałe w wyniku reformy administracyjnej  kraju w styczniu 1999 r., obejmuje znaczną część dawnego województwa kieleckiego oraz niewielkie obszary dawnych województw: tarnobrzeskiego, piotrkowskiego i częstochowskiego. W nowym podziale Polski na szesnaście regionów, województwo świętokrzyskie zajmuje powierzchnię 11.672 km², co stanowi 3,7% obszaru kraju (powierzchnia dawnego województwa kieleckiego obejmowała 2,9% całkowitej powierzchni kraju). Swoim zasięgiem terytorialnym obejmuje 14 powiatów, w tym 13 ziemskich i 1 grodzki (tj. Kielce będące stolicą województwa) oraz 102 gminy, z tego: 5 gmin miejskich, 24 gminy miejsko-wiejskie i 73 gminy wiejskie. Województwo zamieszkuje 1.323,7 tys. osób, tj. 3,4% ludności Polski. Kobiety stanowią 50,9% ogółu mieszkańców. Na wsi zamieszkuje 54,2% ludności. Większość mieszkańców województwa – 59,2% to osoby w wieku produkcyjnym (pomiędzy 18 a 44 rokiem życia), natomiast w wieku przedprodukcyjnym (osoby w wieku do 17 lat) znajduje się 24,5% ludności,
a w wieku poprodukcyjnym (osoby po 44 roku życia) 16,3%.

W województwie świętokrzyskim funkcjonuje 13 powiatowych urzędów pracy (PUP), tj. w: Busku Zdroju, Jędrzejowie, Kazimierzy Wielkiej, Kielcach, Końskich, Opatowie, Ostrowcu Świętokrzyskim, Pińczowie, Sandomierzu, Skarżysku Kamiennej, Starachowicach, Staszowie i we Włoszczowie oraz 2 filie:
w Chmielniku – filia PUP w Kielcach i w Stąporkowie – filia PUP w Końskich.

Wyniki działalności podmiotów gospodarczych województwa świętokrzyskiego w latach 1999-2000 wskazują z jednej strony na stabilizację ekonomiczną, a z drugiej strony na stopniową poprawę efektywności gospodarowania zarówno w sferze produkcyjnej, jak i usług rynkowych.